سلام دوست خوب من
میدونم که عصر ارتباطات هست و نوشتن نامه برای یه دوست چنان متداول نیست
ولی تو میتونی نامه من رو بخونی حتی قبل از اینکه برات پستش کنم
راستش اومدم در مورد چند تا چیز باهات درد و دل کنم،میگن نمیتونم پیشرفت کنم،نمیتونم آرزو داشته باشم
حتی نباید رویا داشته باشم خودتم اون جا بودی
راستش من خیلی اهمیت نمیدم میخواستم بگم تو هم اهمیت نده
دوست من،تو تنها کسی هستی که به من بیشتر از خودم باور داری
با اینکه تو همش رو دیدی ولی بازم میگم بهت،
بعضی وقتا خیلی تنبل میشم،لطفا حتی زمانی که تنبلم هم بهم باور داشته باش،
چون مطمعنم این حالت میگذره،همین که تو بهم ایمان داشته باشی کافی هست.
شاید خوشحال بشی، وقتی بفهمی من پیامت رو دریافت کردم،وقتی که داشتم باهات صحبت می‌‌کردم یه گنجشک اومد ،کنارم نشست،بهم زل زد
فهمیدم منظورت چی بود
باشه!دیگه یواشکی بستنی های مامان رو نمی‌خورم.
تو تنها دوستی هستی که حتی بدون حرف زدن هم ،منظور من رو میفهمی
بدون بیان احساسم، آرومم میکنی.
و تمام کائنات رو برای شادی من مامور میکنی.
اگر تو من رو نداشته باشی اتفاقی نمیفته ولی نمیشه تصور کرد زمانی که من تو رو از دست بدم.
دوست من ،ترکم نکن حتی وقتای که یواشکی بستنی مامان رو میخورم.
دوستت دارم، کسی که میشه تو خطابش کرد.
(خدای من)