دریای بی‌کران دلتنگی، نشان از رفتنت بود...
رفتنی که بی‌دلیل‌تر از بی‌دلیل بود
رفتنی که کودکی را در اوج کودکی‌اش بی‌مادر کرد
رفتنی که احساسات نوجوانی را در اوج نو‌جوانی‌اش خاموش کرد
رفتنی که برادری را برایم هم مادر کرد، هم پدر و هم برادر
رفتنی که باعث شد در کوهستان دلم لحظه به لحظه سگ‌لرز بزنم...
-سگ‌لرز-
نویسنده: عطیه ابراهیمی